Slechte moeder?
Je zoon vraagt je of ie mag knutselen en of je hem wilt helpen met de verf.
Jij hebt er helemaal geen zin in. Je ziet op tegen de rommel die daarvan komt. Je hebt eigenlijk geen zin en wilt iets anders gaan doen.
Je wilt ook je kind niet te kort doen. Je wilt ook de leuke moeder zijn die het gezellig kan maken voor haar kind. Bovendien, je kunt je kind toch niet zo´n eenvoudig verzoek weigeren?
Doe je net alsof je zin hebt als je hem helpt? Voel je je een slechte ouder als je weigert?
Wat doe jij? En hoe voelt die keuze?
(ik laat je binnenkort weten hoe ik reageer in deze situatie)
In mijn werk loop ik hier wel eens tegenaan. Dan moet je de leuke pm’er zijn die de kinderen vermaakt. Af en toe staat mijn hoofd heel even niet naar een bepaalde activiteit, dat kan als het heel druk is. Maar soms zit je niet helemaal lekker in je vel, ik vind dat het professioneel is om dat uit te kunnen zetten, maar je neemt het toch mee in je werk. Ik voel me een slechte pedagoog als ik helemaal weiger. Maar een tijd doen alsof maakt het ook erg lastig. Ik stel een ultimatum: een kwartiertje met kind, daarna zelf spelen en dan ga ik weer verder. Lukt prima! Ik kan mij dan net dat kwartiertje goed focussen op de activiteit.
Ik herken de situatie. Wat ik gedaan heb is een ander optieonele activiteit bidden. Iets waar je ook op dat moment leuk zou vinden. Bv. Slaken zoektocht!
Ik bedoel bieden! Ipv bidden
Ik weiger en vertel hem waarom. Inmiddels kan ik dat zonder schuldgevoel. Ik wilde iets anders doen schrijf je, dus dan stel ik aan hem voor om dat samen te gaan doen.
Als mijn zoon bij mij in de winkel is, heb ik weinig tijd voor hem.
(gelukkig kan hij zichzelf reuzegoed vermaken, of hij komt mij ‘helpen’.)
Als we thuis zijn, Maak ik tijd voor hem.
Als ik zelf wat te doen heb, maak ik de afspraak; ik knutsel met jou, daarna help jij mij.
Haha, heel herkenbaar en tsja…wat doe ik? Gewetenskwestie… Ik denk dat het per keer varieert. De ene keen ben ik meer moe en de moeheid eerlijker.. En de andere keer zal ik kiezen voor wat op dat moment het beste lijkt (kiezen uit twee ‘uitersten’) Een slechte moeder.. Volgens mij ben je dat nog meer (als je überhaupt al in die termen mag denken!!) zodra je doet alsof je het leuk vindt. Ten eerste voor jezelf, je bent tenslotte de moeder en als je iets wat je niet leuk vindt, ben je niet aardig en leuk naar jezelf. Ten tweede naar je kind, omdat het in het begin misschien gesmeerd loopt dat verfpartijtje, maar er hoeft maar iets te gebeuren en de poppen zijn aan het dansen. Ook bij je kleine, want hij voelt van alles aan..
Maar, eerlijkheid gebied mij ook te zeggen dat als ik soms eenmaal aan iets bezig ben, waar ik in de eerste instantie geen zin in had, ik het toch wel weer leuk vind.
Okay, concreet.. mijn leermoment de afgelopen periode (want ja, ik zei al ‘zeer herkenbaar!) is dat ik te rade ga bij mezelf wat nu de werkelijke reden van mijn geen zin hebben is. Als dit niks te maken heeft met moederschap, dus bijvoorbeeld het feit dat ik even verder wil werken…., dan ga ik met mijn zoontje spelen. Dan merk ik ook dat het eigenlijk wel leuk is. Maar voel ik dat de reden is dat ik al vaker een ‘kleinigheidje’ voor hem heb gedaan en dit in het kader van ook echt als moeder aanwezig zijn, dan geef ik aan dat hij toch even zelf moet gaan spelen.
Kortom: docht bij jezelf blijven en van daaruit naar eerlijkheid naar jezelf reageren.
Iets doen waar ik echt geen zin in hebt lukt mij niet. Dat zeg ik ook gerust tegen de kinderen. Ze merken het toch wel aan me! Creatief bezig zijn vind ik zinvol en als ze daar zin in hebben zal ik de voorwaarden scheppen, daar kan ik mij dan wel over heen zetten… Dus de verf klaarzetten, tafel in orde maken etc., wel met het verzoek zelf (wordt dan samen 🙂 op te ruimen als ze klaar zijn. Daarna zal ik af en toe even langs lopen om te kijken en bewonderen of met een boekje en muziekje erbij gaan zitten!
Mooi om te lezen hoe bewust iedereen hier bezig is met het moederschap. Een jaar of 40 geleden (lees: toen mijn ouders kinderen kregen), was het volgens mij regel om kinderen snel te leren zichzelf te vermaken. Ik herinner me helemaal geen gezamenlijke knutsel- of verfpraktijken, wel samen met mijn broer en zusjes. Ik denk dat het niets met goed moederschap te maken heeft of je op zo’n moment wel of niet iets met je kind gaat doen. Wel of je duidelijk bent over je redenen. Ik probeer daarom altijd met eerlijke redenen uit te leggen waarom iets wel of niet kan. Én ik heb 3 kinderen gekregen: die kunnen zich geweldig zonder mij, maar met elkaar vermaken. Er is dus toch niet zoveel veranderd in die jaren ;o)!