De avonden weer voor jezelf?

Hoe kan je zorgen dat je kind op een plezierige en positieve manier na een volle dag in bed komt?

Voor veel ouders is het elke avond een drama om de kinderen in bed te leggen. Na een lange dag zijn ze moe en zijn ook zij toe aan wat rust en tijd voor zichzelf. De kinderen willen nog niet naar bed. Ze hebben nog een berg smoesjes en kunnen heel goed ‘lijntrekken’. Dan nog de keuken opruimen voordat de avond kan beginnen. Helemaal bekaf stap je kort voor je eigen bedtijd de kinderkamer uit.

Slapen is een van de gebieden waarop veel ouders problemen hebben. Kinderen die niet naar bed willen. Kinderen die alleen na 10 kusjes, 2 bekertjes water, 6 liedjes en 9 keer de trap op en af in slaap kunnen vallen zijn vaak avond na avond een bron van ergernis.

Ouders komen niet meer aan zichzelf toe. Het huishoudelijk werk stapelt op, de sfeer in huis neemt af, er is geen tijd meer voor de relatie tussen partners en met een ontevreden gevoel stap je zelf je bed in. Om vervolgens nog te piekeren over waarom je weer zo uitviel tegen je dochter.

Niet een fijne situatie! Natuurlijk wil je dat anders. 

Dat je na een lange dag samen eet en kookt. Dat je rustig tanden poetst en een verhaaltje voorleest. Dat je kind met een glimlach in slaap valt. Dat je dan nog tijd hebt voor een goed gesprek met je partner of om de vakantiefoto’s in een album te stoppen.

Veel ouders herkennen de situatie. Veel jonge gezinnen zitten er midden in en vragen zich af of het ooit anders wordt. De situatie veranderen is moeilijk. Het bed-ritueel is langzaam gegroeid tot wat het nu is en het werkt niet. Het veranderen kost zoveel meer energie dan het in stand te houden. Het veranderen vergt tijd en energie. Het veranderen vergt vooral ook moed en doorzettingsvermogen. En dat is nu juist wat vaak ontbreekt op dit tijdstip van de dag.

Welke ingrediënten zijn er in ieder geval nodig voor een verandering in positieve zin?
–          Aandacht voor jezelf
–          Begrip voor je kind
–          Contact met je omgeving
–          Doen

Aandacht voor jezelf
Voor je een verandering aan wilt gaan brengen ga je eerst bij jezelf te rade. Wil ik dit? Is dit nu het eerste wat ik wil doen? Is het nu een goed moment?
Het kan zijn dat je vindt dat het anders moet omdat mensen uit je omgeving het raar vinden hoe het bij jou gaat. Het kan zijn dat je vindt dat het anders moet, maar dat je voorziet dat de komende 2 weken erg druk worden met werk, school, gezinsactiviteiten en dat je energie nivo daaronder zal lijden. Het kan zijn dat je het wel belangrijk vind, maar dat je eerst wilt gaan werken aan iets anders (zindelijkheid, slecht eten, ruzie tussen broers en zusjes etc).

Prima dus om even na te gaan wat je wilt. Past het nu niet? Begin er dan niet aan. Accepteer dat je nu eenmaal niet alles tegelijk kunt. Accepteer dat je het niet altijd vlekkeloos kan gaan. Geniet van wat er wel is en laat het even los.

Als je besluit wel actie te gaan nemen is dat al een hele stap. Dat vergt moed.
Wat heb jij nodig om deze verandering aan te gaan? Misschien wil je een vriend erover spreken, misschien wil je een beloning voor jezelf in het vooruit zicht stellen, misschien helpt het je om een lijstje bij te houden met al je successen.

Begrip voor je kind
Je kind weet niet beter dan dat het naar bed gaan gaat zoals het nu gaat. Je kind is gewend aan het dreinen in de badkamer, weet dat je zult mopperen bij het tandenpoetsen, hij weet dat ie na 5 keer vragen toch wel dat slokje water mag. Jouw kind is dit gewend. Dat ie het heel prettig vindt is misschien veel gezegd, maar het heeft de veilige regelmaat waaraan alle kinderen behoefte hebben.

Deze regelmaat veranderen levert in eerste instantie weerstand op. Afhankelijk van de leeftijd en het temperament van je kind is dit meer of minder weerstand. Voor de één blijft het bij een kritische vraag, voor de ander is het anderhalve week drama op de overloop.

En ook al vindt jouw (goedbedoelde) adviserende buurvrouw dat je kind inmiddels wel door mag slapen… je kind volgt zijn eigen tempo. Het tempo van je kind herkennen en accepteren kan veel lucht geven. So what, dat je kind niet helemaal volgens het boekje functioneert?! Het laten voor wat het is kan veel rust geven.

Contact met je omgeving
Als je een ingesleten patroon wilt veranderen heb je een steunende omgeving nodig. Zorg dat je partner je steunt. Samen overleggen over het veranderen van de aanpak maakt dat je elkaar niet in e wielen rijdt. Het maakt dat je elkaar kunt versterken en elkaars taak kunt waarnemen als het even niet lukt om het alleen te doen.

Een steunende omgeving kan ook betekenen dat je de telefoon uitzet of even de deurbel negeert. Maak de omgeving passend bij wat jij op dat moment nodig hebt. Wat doe je met de televisie, hoe ga je om met de was die je tussendoor zou kunnen doen, wat doe je als je kind het speelgoed weer oppakt?

Oké, de voorwaarden zijn er!

In de praktijk merk ik dat ouders de eerste 3 stappen overslaan en doorgaan naar het plan. Dat voeren ze uit en dat werkt dan niet. Balen! Deze tegenslag maak hen ontevreden. Het geeft hen het gevoel dat het zinloos was en dat de situatie nooit zal veranderen. Dus eerst de voorwaarden en dan pas ga je …

Doen!

Je gaat je plan uitvoeren. Je gaat bedenken wat er kan werken bij jouw kind. Elk kind is anders, elke ouder is anders. Wat de juiste aanpak is voor jouw situatie is niet zo 1, 2, 3 te zeggen. Algemene richtlijnen zijn:
–          Let op wat goed gaat, ‘wat fijn dat je zelf je pyjama al hebt gepakt’
–          Vertel wat de bedoeling is: ‘het is bedtijd. Je moet in bed blijven liggen’.
–          Hou je aanpak vol en ga geen nieuwe discussies aan. Hoe vertederend ook, je kind dat in pyama de woonkamer binnensluipt… Breng hem terug, niet teveel woorden aan vuilmaken, aai over zijn bol en nog een poging!

Slaap lekker!

Wil je deze stappen uit gaan voeren? Dan is het nodig dat je ze passend maakt bij jouw situatie. Kan je daarbij een sparringpartner gebruiken? Neem contact op en we werken samen aan fijnere avonden!