Porno in de bushalte – Over de seksuele ontwikkeling van kinderen

Het is al weer even geleden en inmiddels is ze weg. Toch houdt ze me bezig.

Deze vrouw…

Ze kwam in mijn leven op een doordeweekse dag. Het was koud en ik bracht mijn kind naar school. Daar stond ze. In haar bijna blote, gephotoshopte (?), strakke lijf keek ze mij en mijn zoon ‘super sexy’ aan.

Ik was wat uit mijn doen.

In de dagen die volgde zag ik haar steeds weer. Met sommige andere ouders sprak ik over haar en ook zij wisten niet goed wat ze ervan moesten vinden.

Want ja, je wilt niet preuts zijn. Dit is wel een knappe vrouw. En ja, reclame voor onderbroeken gaat nou eenmaal het beste met een bloot lichaam erin.

Maar toch is er iets niet goed mee. Ergens wringt het.

Het wringt door stereotype beeld dat zich ongemerkt in de hoofden van onze kinderen nestelt.

Ik persoonlijk heb geen moeite met mooie foto’s. Ik persoonlijk heb geen moeite met vrouwen op foto’s. Ik persoonlijk heb geen moeite met bloot op foto’s. Ik persoonlijk heb geen moeite met sexy. Ik persoonlijk heb geen moeite met photoshop.

Toch vind ik het wel een probleem dat deze dame ongevraagd mijn leven binnenstapt. En dat van mijn kind.

Dat zij, en collega’s van haar, maken dat er een eenzijdig beeld ontstaat van ‘hoe vrouwen horen te zijn’. namelijk; rimpelloos, uitdagend en sexy. Van buiten dan. Binnenkanten blijven onderbelicht alsof ze er niet toe doen….

Stoute kinderen en stoute ouders!

Ik zie een probleem ontstaan als we het straks, naar aanleiding van een of ander vervelende gebeurtenis, weer moeten gaan hebben over ‘breezersletjes’ of groepsverkrachtingen. Als we dan met zijn allen oh zo verbolgen reageren op ‘de jeugd van tegenwoordig’ en hoe ouders hen toch eens wat moraal hadden moeten bijbrengen.

Hoe ouders hen toch hadden moeten bijbrengen dat man en vrouw gelijk zijn. Dat je zuinig op je lijf mag zijn en nee zeggen. Dat je andermans grenzen respecteert. Dat je ook de moeite waard bent met een dikke pukkel op je neus en putjes in je billen.

Kom alsjeblieft niet bij mij klagen over hoe ik mijn zoon beter op had moeten voeden.

Help me liever nu om hem een realistisch beeld van de wereld en zichzelf daarin te geven. Denk na voor je zulke posters ophangt….

Want…. Iedereen is mooi. Van buiten en van binnen!

Strijen – feb 2013