Wat doe jij als je dingen ziet die niet goed gaan? Op school, op de werkvloer, op straat, in de maatschappij?

Probeer je het tij te keren? Of besluit je ‘go with the flow’?

Waar hangt jouw reactie vanaf?

Het hangt af van of het jou en je gezin raakt. Of het direct invloed heeft op jouw belangen (of die van jouw dierbaren). Of het effect heeft op je dierbaren, je portemonnee, je agenda of je relaties. Of in zeldzame gevallen, of het dwars op je principes staat.

Als het niet dat directe effect op jou heeft…

Dan loop je verder.

Dan is het kennelijk in orde.

Dan is het ‘none of your business’.

Dan is het aan een ander om er een probleem van te maken en het op te lossen. Een collega, de ondernemingsraad, de gemeente, de politiek, de medezeggenschapsraad, een andere ouder of bestuurders.

En als het jou wel betreft?

Wat doe je dan? Ben jij dan verantwoordelijk voor het aankaarten en oplossen? Kun jij dan voor jouw belang opkomen en het probleem dat de rest ook ziet aankaarten? Zou jij het dan wel durven?

NEE!

Denk maar niet dat je het dan wel kunt!

Ik ken die mensen. Die het wel persoonlijk aan gaat.

Zij zijn druk bezig alle ballen hoog te houden en de schade te beperken. Ze piekeren zich suf op zoek naar een oplossing die voor iedereen werkt.
Zij hebben geen portemonnee, geen tijd en geen relaties om het hele probleem aan te kaarten. Zij zijn aan het overleven. Bang dat ze al teveel tot last zijn zoals het is. Zich verontschuldigend voor het stellen van een kritische vraag. Hebben het gevoel dat hun probleem te individueel is om steun te vragen aan jou.

Wat hebben ze gemeen?

Beide groepen mensen die ik hierboven beschrijf ervaren een drempel. Ze zijn bang.

Bang om het verkeerde te zeggen, te doen. Of juist niet te zeggen of doen.

Bang om weer ‘onder te tafel’ gepraat te worden.

Bang om tegen de haren in te strijken wat hen duur kan komen te staan.

Angst is geen goede motivator. Sterker nog. Het verlamt.

En er gebeurt helemaal niets!

Ik zie dingen gebeuren die niet goed gaan. Ik spreek mensen die dezelfde dingen zien gebeuren. En allemaal staan we erbij en kijken we ernaar. Niemand doet iets. Niet echt althans. Want… het betreft niet direct ons. En degenen die het wel betreft, zijn er niet. Zij zijn aan het zwoegen om het weer werkbaar te krijgen.

Oke, stel nou dat dit klopt. Dat bij problemen niemand voldoende motivatie, steun en power heeft om iets te doen…. Wat helpt dan wel? Wat kan maken dat er iets in beweging komt? Dat er verbetering komt? Dat signalen serieus genomen kunnen worden?

Wat moet er wel gebeuren?

Wie is verantwoordelijk voor een probleem? En wie is verantwoordelijk voor de oplossing?

Degene die het ontdekt, degene die er last van heeft of degene die het veroorzaakt?

Wat vindt jij?

* Wordt vervolgd *