Het schoolsysteem en Operation Education

Een uniek mens als kuddedier behandelen. Hem meten aan de rest van de kudde en afwijkingen als onwenselijk bestempelen. Opleiden om gemiddeld te zijn. Leren om te reproduceren zodat het meetbaar wordt of je gemiddeld genoeg bent.

Buiten school en op de arbeidsmarkt vragen naar zijn uniciteit. Proberen te zien welke unieke waarden hij nastreeft en welke talenten hij heeft. Hem vragen ‘out-of-the-box’ oplossingen voor grote maatschappelijke, mondiale en financiële problemen te formuleren.

Een kansloze tegenstelling.

Dat is de tegenstelling die vandaag bij het drukbezochte #operationEDU wordt geschetst. Dat is waar een oplossing voor gezocht wordt.

Een nobel streven van iemand die durf heeft. Die de moed heeft om aan de kaak te stellen wat er anders kan. Mogelijkheden ziet en verbetering nastreeft. Krachtig en ook kansrijk.

Mitsen en maren

Tsja, ik blijf een kritische Nederlander. Kan dat niet helemaal wegpoetsen en deel het dan maar.

Die scherpe tegenstelling. Verouderd onderwijssysteem tegenover prachtige dromen en oplossingen.

Ik ben het ermee eens met de kanttekening…

• Dat het niet altijd en overal zo zwart wit is.
• Dat ouders kinderen laten voelen dat zij uniek zijn en hen, ondanks of juist dankzij school, helpen hun talenten uit de schaduw te halen.
• Dat er leerkrachten/docenten zijn, die zich behalve door het curriculum en cijfers, vooral door liefde laten leiden.
• Dat het, met de vinger wijzen, naar de ander geen ruimte voor echt contact over duurzame oplossingen laat.
• Dat het presenteren van inspirerende voorbeelden op een zonnige dag, slechts eerste stap is en schijnbaar nog weinig zoden aan de dijk zet.
• Dat ik competitie proef tussen de inspirerende praktijkvoorbeelden die gepresenteerd werden.
• Dat er een beweging nodig is, die nog meer betrokkenheid teweeg brengt, om echt dingen verder te ontwikkelen.

Ja, hieruit blijkt misschien, naast onderdrukte onderwijsfrustraties, dat ik het laatste deel van het programma heb gemist. Zoonlief moest weer op tijd in bed liggen dus tegen 7-en naar huis gegaan. Het omzetten van ideeën naar actie heb ik dus gemist.

Een beter milieu begint bij jezelf.

Helaas. Ik ben geen schoolbestuurder, ik ben geen opleider, ik ben geen leerkracht, ik ben geen onderwijsvernieuwer…

Dus wat kan ik nou helemaal betekenen bij het zoeken naar oplossingen voor deze, op het eerste oog, patstelling in het onderwijzen van ‘onze jeugd’?

Maar toch een poging. Kan ik actie definiëren… voor mezelf…?

Wat ik kan doen als mens, als ouder, als buur, als vriendin, als tante, als vage kennis? Wat kan ik doen voor de ontwikkeling van het onderwijs  en de ontplooiing van kinderen van nu?

Positief benaderen

• Niemand is hier om de boel opzettelijk, zonder achterliggende reden te verstieren. Iedereen wil het beste voor de ander als hij zichzelf veilig en vertrouwd voelt. Elk kind, elke volwassene.

Niemand buitensluiten

• Vanuit liefde (klinkt veel te vaag… ik weet het…) mijn medemens benaderen. Afwijzing, schorsing, verwijdering, uitsluiting afkeuren.

Speel en laat spelen

• Voor mijn medemens en mijzelf. Tijd nemen en tijd geven om zonder vooropgezet plan te spelen. Zonder doel, zonder kaders, zonder normen.  Ondertussen lerend en ontdekkend…

Ik kan veel meer doen dan dat. Heel veel meer. Plannen zat op de plank… Heb alleen niet de ruimte om onbetaalde tijd aan dit soort prachtige ontwikkelingen te besteden. Dus mijn bijdrage blijft bescheiden. Voor nu.

Doe jij ook mee? Op jouw manier? En welke is dat?

Impact op kinderen

Eenmaal thuis, en bij het onderstoppen, sprak ik met Zoon de dag nog even door. Over vanmiddag spraken we. Over onderwijs en hoe het denken in ‘vakken’ het leren beperkt. Hoe je ook van praktijksituaties heel veel kunt leren over taal, rekenen, aardrijkskunde en geschiedenis. En hoeveel interessanter het dan zou zijn voor veel kinderen.

Plan van Zoon is simpel. Zoals eigenlijk al zijn plannen om de wereld te verbeteren. Waarom gaan we niet met de klas brood bakken? Dan rekenen we uit hoeveel meel en elektriciteit we nodig hebben en wat het brood dan moet kosten om te verkopen. Ook werd daarbij een fors heitje-voor-een-karweitje-tarief voor het bakwerk opgeteld. In zijn vlugge rekensom zou een brood 4 euro kosten voor de productie. Klanten moesten dan zelf de andere ingrediënten aanleveren. Ze zouden dan kakelvers,  knetterduur maar leerzaam brood op de plank hebben.

Meer info:

Een filmpje met een indruk van de dag tref je hier (met op 0.19 een glimp van mij): http://www.operationeducation.nl/festivalofsolutions.
Een (meer objectief?) verslag van de dag.
Nog 1. http://wijsvooruit.nl/2013/04/kritisch-kijken-naar-operation-education/

En nu.

Nu is het laat. Tijd voor een rondje met de hond en een heerlijke diepe slaap.

Een in een flow geschreven en een nauwelijks geredigeerd blog online zetten….