Trouw aan jezelf en ‘nee’ zeggen
Kan jij het?
Ik vind dat ik het kan, en nog meer dat ik het zou moeten kunnen, maar in de praktijk kan ik het niet.
‘Nee ‘zeggen is zo moeilijk.
Ik vind het zoveel makkelijker om ‘ja’ te zeggen. Om mee te doen. Om mee te gaan. Makkelijker om te doen wat men van je verwacht. Omdat ze je kennen, omdat ze je denken te kennen (=eerder blog). Om ‘ja’ te zeggen als je ‘nee’ bedoelt.
Makkelijker om de discussie uit de weg te gaan. Makkelijker om op het ingesleten pad te blijven. Makkelijker om mee te doen met wat anderen ook doen.
Maar ook weer niet. Want het werkt niet. Het gaat niet. Het is liegen tegen de ander. Het is liegen tegen mezelf. Ik loop erop leeg. Het holt de relatie uit en breekt me op.
Ik wil het niet meer. Ik wil niet meer meteen glimlachen en automatisch zeggen dat het een leuk plan is als iemand voorstelt weer eens samen thee te drinken. Ik wil niet meer direct de telefoon pakken als iemand me een tip geeft voor een goed zakelijk contact. Ik wil niet meer per definitie beschikbaar zijn voor werk waar anderen mij geschikt voor achten. Ik wil niet meer van dat aardige, toegankelijke, luisterende oor zijn. Alles is zo vanzelfsprekend…
Ik wil leren de tijd te nemen om te merken of iets echt past, voor ik er met mijn hele hebben en houwen inspring en halverwege mijn sprong merk, dat ik er eigenlijk al geen energie meer voor heb….
Ik wil kunnen kiezen. Kiezen voor wat echt en goed is. Kiezen en daarvoor de tijd nemen. Merken wat het beste past en niet meer als vanzelfsprekend met de winden meewaaien. Mijn eigen koers vinden. En steeds opnieuw daarvoor de tijd en ruimte hebben.
Ik ga experimenteren met in eerste instantie geen ‘ja’ zeggen. Ik ga ‘misschien’ vaker gebruiken. Om te vragen of je het me later nog eens wilt voorstellen omdat ik het nu nog niet weten kan.
‘Misschien’ om te merken of ik het als je het me weer voorstelt nog steeds wil of niet wil.
En daarna nog eens.
Geef je me de tijd? Geef je me de ruimte?
Om te merken of het bij me past.
En misschien merk ook jij dan wel veranderingen. Misschien dat het niet zo nodig meer hoeft. Of dat je het anders wilt. Of juist dat je popelt.
Ik pleit voor meer ‘misschien’ voor meer duurzame keuzes.
Zodat we geen ‘ja’ zeggen maar ‘nee’ bedoelen. En andersom. Trouw aan onszelf. Zodat we elkaar niet voor het lapje houden.
Ook heel belangrijk: oprecht ‘ja’ zeggen, zonder dat je ‘misschien’ of ‘nee’ denkt! Maar de stap naar misschien is een goede. Inspirerend. Ik doe met je mee….!
Jazeker Gijske! Dank voor de aanvullen en succes met jouw experiment! 😉
Trouw aan jezelf… Het belangrijkste dat er is. En het heeft niets te maken met egoïsme. Integendeel. Mooie blog Maaike. Thanks!
Jij ook bedankt! :-)))
Mooie blog! Ik vind het zo moeilijk…
oh, ik ook. tis zo lastig…
maar ken je dat rijtje? van onbewust onbekwaam – bewust onbekwaam – bewust bekwaam – onbewust bekwaam?
We zijn dus eigenlijk al bij stap 2 🙂
Het geel van “ik wil het: leven zoals ik ben” steekt fier boven het veld, zo groen als gras, vol eigenliefde (en om met Karo te spreken dat is geen Ego-isme) en liefde voor het leven zelf. Take care… for yourself, dan doe je dat ook als vanzelf ook voor een ander. Dat is de andere kant van hetZelfde. x
mooi gezegd!! Ja, dat is zo! :-))
Poe, ik had het zelf beslist niet beter kunnen zeggen. Hulde!
Dank :-))
Jij weet het; ik ken het. “Ja” gezegd, toen “nee”gevoeld en uiteindelijk “nee” gezegd. Een overwinning op mezelf? Stel ik die ander teleur? Toch gedaan; de enige goede keuze.
ja, ik weet het. Jij bent hier heel goed in! Diepe buiging voor jou!
‘Nee’ zeggen tegen een ander = ‘ja’ zeggen voor jezelf 🙂
🙂 mooi aanvulling!!
Maaike, wat een mooie blog. En zo herkenbaar. Ik heb vorig jaar tegen mezelf gezegd dat ik over iedere beslissing, ieder antwoord wat iemand van mij verwacht, een nacht moet laten gaan. Want ik ben altijd overal direct enthousiast over. Dat is een kracht, dat besef ik me goed, maar is ook een valkuil. En als ik eenmaal ja heb gezegd, dan durf ik niet meer terug. Want dan vind ik dat ik door moet gaan. Vanuit de opvoeding he, ‘wat je belooft, moet je doen’.
Toch heb ik wel moeite met het woord ‘misschien’. Ik gebruik ‘misschien’ ook vaak. Meestal weet ik dan al dat het voor mij ‘nee’ betekent, maar ik wil de ander niet kwetsen. Maar die ander blijft net zolang terug komen tot hij of zij een duidelijk antwoord heeft. En dan ga ik die persoon ontlopen, ga me zelfs ergeren aan het feit dat hij steeds terugkomt met dezelfde vraag. Terwijl ik maar 1 ding hoef te doen: een eerlijk antwoord geven.
Gisteren heb ik ‘nee’ gezegd tegen iemand waarmee ik een samenwerking zou gaan starten. We waren nog in de beginfase, en ik wist gevoelsmatig dat mijn passie ergens anders ligt. Maar ik mag haar heel graag, en ik wilde zo graag meehelpen aan haar droom. Totdat iemand tegen me zei: ‘het is haar droom, en volgens mij niet de jouwe’. Dat was het keerpunt voor mezelf. Het heeft nog ruim een week geduurd voordat ik het tegen haar durfde te zeggen. Maar nu voel ik me opgelucht en vrij, en kan ik verder met mijn eigen droom. Een heel goed gevoel.
Knap gedaan! ik weet zeker dat ook die ander uiteindelijk blij zal zijn met jou zuivere keuze! knap hoor!
Wat een boel fijne reacties zeg! Dit blog was er weer eens zo´n blog dat zo uit mijn toetsenbord kwam vliegen. Die moest gewoon ´geboren´ worden als ruggensteun voor mezelf 😉