Mijn blogdilemma’s
Bovenaan staat, bloggen helpt me.
Het helpt me om dingen op een rijtje te krijgen. Om wat me raakt van me af te schrijven. Om in gesprek te komen en om op die manier verschil te maken.
Maar ik vind het ook lastig.
Kan ik schrijven over de gesprekken die ik met mijn partner heb? En over hoe we op elkaar lijken en van elkaar verschillen. Hoe we samen in staat zijn om onder woorden te brengen waar het schuurt tussen ons, zonder de ander te bezeren? Over waar we kwetsbaar zijn en hoe we samen rijk zijn en onze band versterken.
Is het oké om te schrijven over de groei van mijn zoon? Over hoe ik denk te zien dat hij leert en zich bezeert. Dat ik zie hoe hij soms worstelt met zichzelf en zijn houding ten opzichte de wereld?
Raad je het me af of aan om te schrijven over het verdriet en gemis dat ik zie bij mensen die een dierbare missen? En hoe ik die worsteling en het omgaan met rouw wel of niet herken bij mijzelf.
Wil je lezen over hoe ik de relatie die ik met jou heb zie? Over dat ik zoek naar een balans tussen intimiteit en ruimte die passend is. Dat ik het lastig vind te merken waaraan ik behoefte heb en of dit behoefte zuiver is.
Mag ik uit de doeken doen welke vragen ik mezelf stel over de verhouding tussen mij en de directrice van de school van mijn kind? Over hoe ik me voel zodra ik mijn voet over de drempel zet en wat het met me doet als ze toevallig wegkijkt wanneer ik langsloop?
Wat is het gevolg als ik ga schrijven over mijn professionele ontwikkeling? Over in welk proces ik zit en over hoe ik denk over mijn beroep en de vorm waarin in werk? Over hoe ik zie dat mijn interesses verschuiven en er sommige puzzelstukjes verdwijnen en er sommigen juist op zijn plaats vallen.
Zou het wijs zijn om te bloggen over mijn ideaal voor de wereld. Over de vreedzame, liefdevolle, accepterende SAMENleving waar we naar toe zouden moeten werken. Over mijn hoop (of illusie) dat liefde de angst zal overwinnen?
Is dat handig? Is dat wijs? Wanneer je je kwetsbaar opstelt online? Wanneer je misschien ook te maken hebt met de privacy van een ander? In hoeverre beïnvloedt het mij bij het bloggen?
Wat is mijn blogdoel? Moet het mij helpen? Moet het jou helpen? Of is er geen hoger doel (eerdere blogpost)?
Hoe dan ook, het is fijn om te schrijven en te delen.
Beste Maaike,
met precies dezelfde dilemma’s worstel ik als blogger. En als zelfstandig ondernemer. En als schrijver. En dan met ‘wat is mijn doel’ bovenaan deze dilemma-lijst.
Waarom doe ik wat ik doe? Wil ik alleen geld verdienen? Of gaat het om persoonlijke ontwikkeling? En mag je de privacy van een ander gebruiken?
Ik denk dat het mag. Het zijn tenslotte eigen gevoelens en zaken die je meemaakt. Zaken die je wilt delen, zodat je het van je af kunt schrijven of misschien zelfs tips krijgt. En als je het niet kwetsend bedoelt, zal het ook niet kwetsend zijn.
Dank voor het delen van deze blog, want het zet me wel degelijk aan het denken. En dat is alleen maar goed.
Maaike, het mag. Van mij in ieder geval wel. Het kan inzicht geven aan jezelf en aan anderen die mogelijk meer moeite hebben met gevoel en gedachten onder woorden te brengen.
Maar….bedenk dat wat jij voelt en denkt subjectief kan zijn; een ander hoeft de betekenis die jij achter iets voelt helemaal niet zo te bedoelen. Het kan dat de ander zich zo door jouw ‘mening’ benadeelt voelt.
Dus ga zo door!
Ik zeg: maak van je hart geen moordkuil. Ik denk dat je gevoel het beste aan kan geven of je iets wel of niet kan en wil plaatsen. Weet in ieder geval dat het gelezen wordt!
Hoi Maaike, herkenbare dilemma’s.
Het is altijd afwegen. Soms vind ik het niet goed als het om te identificeren personen gaat.
En soms is het criterium dat ik mezelf afvraag of het erg zou zijn als ik een gesprek voer in een kroeg over een bepaald onderwerp waar anderen je gesprek ook kunnen horen. Want dat is het een beetje.
Verder is het zo dat een bepaalde mening je altijd zal blijven achtervolgen. Maar er zijn al te veel mensen zonder mening. Soms is het nodig om kleur te bekennen. Maar dat heeft ook consequenties.
Het blijft lastig. Want zelfs de vragen die je stelt in deze blog leggen al zaken bloot over jou, je relatie met je man, je zoon. Hoewel dat ook wel weer zulke algemeenheden zijn die in zoveel gezinnen spelen…
Het blijft erg lastig maar ook erg persoonlijk. Succes in elk geval