Maanden geleden luisterde ik ze. En nog steeds echoën ze. Zo af en toe hoor het ik haar zeggen ‘Is it true? Can you be absolutely sure?’ En zodra zij dat zegt wordt het rustiger in mijn hoofd.

Zij is Byron Katie.

Met veel aandacht heb ik de MP3-tjes van Byron Katie (deze en deze) beluisterd. Oordopjes in mijn oren zat ze zodra ik alleen was. Terwijl ik autoreed, de was opvouwde en mijn boodschappenwagentje vol laadde.

Ik kon er geen genoeg van krijgen.

Wat zegt ze dan dat zo fijn is?

Ze gaat uit van een wereld die prima is zoals hij is. Ze zegt, alles is perfect zoals het nu is. Wat jou van slag maakt is de gedachte dat het niet perfect is. Het is de gedachte dat het anders moet zijn die je van slag maakt. Tsja.. de gedachte…

Zoals ik het schrijft lijkt het misschien alsof ze problemen bagatelliseert. Maar dat is niet wat ze doet. Ze stelt ze liefdevol aan de kaak.

Ze helpt je zien wat er wél is. Daardoor geeft ze problemen lucht en ruimte. Ze helpt je om starre situaties in beweging te krijgen.

Ze leert je hoe je het zelf doet. Ze gebruikt daarbij eenvoudige stappen die je heel simpel toe kunt passen.

Advies

Ik raad het je van harte aan als je net als ik soms hevig ontevreden, verbolgen, gefrustreerd rondsjokt.

Voor mij werkt ook het werkblad erg fijn. (Hier kun je het downloaden)

Verschillende mensen hebben al centraal gestaan op dat werkblad. En de problemen of probleempjes die ik met hen had werken kleiner, lichter.

Toegegeven, in de situatie zelf verandert niets.

Maar door mijn kijk erop te veranderen, verandert ook mijn  manier van het benaderen van de ander. En dat scheelt zo ontzettend veel  spanning tussen mij en de ander! En ook mijn lijf heeft minder vaak gespannen kaken en een frons boven mijn ogen.

Ja, ik weet het: Ik ‘Do the work!’.

 

Soms althans… Soms is even rondsjokken met boosheid en frust ook prima als het is zoals het is.