Eenvoud asjeblief

Ja. Ik hou er niet zo van hoor. Van al dat geneuzel met eten. Als ik al kook, dan graag eenvoudig en/of snel.

De Herman die ik van een lieve buurvrouw kreeg en vele dagen liefdevolle verzorging wenst, gaat dan ook na 1 nachtje op ons aanrecht regelrecht de oven in. En nee, ik geloof niet dat dat de band die ik met de buurvrouw heb schaadt. En nee, dat Herman dan niet verdeeld wordt onder nog weer tig vrienden en bekenden baart mij geen enkele zorg. Herman mag best uitsterven en ik schaam me niet om daaraan bij te dragen. Overigens is Herman door iedereen tot leven te wekken, dus zo dramatisch is het nou ook weer niet.

Gerechten met meer dan 5 verschillende ingrediënten vind ik meestal niet zo lekker. Vispotjes met verschillende soorten vis, schelpdieren, prei, knoflook, ui, peentjes,  aardappeltjes, spek, kruidjes… Nee. Liever niet.

Dus. Waar hou ik wel van?

Van vanmiddag.

Van mijn mannen en van met hen wandelen in het natuurgebied bij ´de Barendrechtse Brug´.

Gewapend met een emmer wandelden we eerst door het bos, toen door blubsie en langs vele brandnetels en uiteindelijk waren we bij die enorme bramenstruik, die niemand weet te vinden. Wij overigens voor deze middag ook niet 😉

Emmertje volgeladen. Schrammen en brandnetelbulten bestudeerd. Hondje onder de paarse vlekken (want hij dendert graag door dicht struikgewas en overrijpe bramen springen niet voor hem opzij). En weer naar huis.

Thuis hebben we de bramen gewassen en flink gekookt met wat water. Toen gezeefd en door een natte theedoek laten uitlekken. Met een flinke schep suiker nog even door laten koken en vanaf vandaag drinken wij onze eigen bramensiroop.

Kijk, daar hou ik van. Gezellig en simpel.