Waarom zijn er zo weinig gemotiveerde en gekwalificeerde vrijwilligers voor handen?

Hoe kan het toch?

Dat er sportverenigingen schreeuwen om verversing van het bestuur om de sportvereniging overeind te houden in zware tijden? Dat weekbrieven van scholen volstaan net oproepen over ‘ouders die willen helpen met verkeersles’ om al die bloedjes van kinderen veilig door de straten van ons dorp te loodsen. Dat organisaties geïsoleerde ouderen wil laten bezoeken en gezelschap wil bieden om te voorkomen dat ze zitten te verpieteren in hun prachtige nieuwbouw-appartementen. Allemaal belangrijke zaken. Niet waar?

Waarom reageren en zo weinig mensen op die oproepen? Leest niemand ze? Kan niemand het? Wil niemand het? Wat is er toch aan de hand?

Het voor de hand liggende antwoord is ‘de maatschappij’ en ‘deze tijd’.

Immers, mensen zijn meer op zichzelf, komen hun huizen niet meer uit, zitten achter een beeldscherm en vermijden ieder ‘Live’ contact met een medemens. Mensen zijn bovendien egocentrischer. Denken alleen aan hun eigen belang en wensen niet dat iemand zich met hen bemoeit.

Daarbij komt ook nog eens dat het crisis is. Mensen hebben een zware dobber om het hoofd boven water te houden. Als ze al werk hebben, draaien ze extra uren en besteden ze de resterende tijd aan hun dierbaren. Mensen die geen werk hebben solliciteren zich natuurlijk helemaal suf en hebben daardoor geen tijd voor een maatschappelijke bijdrage.

Ja, zo makkelijk kun je het verklaren. Dat mag natuurlijk.

Maar ik geloof niet dat het zo makkelijk is. Ik geloof dat wijzen naar de maatschappij, naar de vrijwilliger niet juist is.

Want als het juist was, dan zou het jaarlijkse, lokale, huttenbouwfeeest Jeugdland ook leeglopen. Dan zouden ouders er graag hun kind brengen, maar geen bijdrage in natura willen leveren. Dan zouden er niet zoveel mensen zijn die zonder blikken of blozen vakantiedagen inleveren voor deze week. Dan zouden pubers niet een week luieren aan de rand van het zwembad opofferen. Dan zou er hooguit een harde kern ’thuismoeders’ zijn die met de kinderen een liedje zongen. Ja toch?

Maar nee. Zo is het niet. Ik zie dat Jeugdland vele vrijwilligers aantrekt. Vrijwilligers in alle leeftijdscategorieën, van alle gezindten en van alle sexes. Ja, ook vaders, die op scholen in weekbrieven soms niet eens worden gevraagd, zijn hier goed vertegenwoordigd. Het kan dus wel!

Is het succes te verklaren? Ik heb geen idee, maar zou het graag onderzoeken.

Wat is het dat jeugdland heeft dat het zo aantrekkelijk maakt voor vrijwilligers? Wat doen zij zo goed waar andere verenigingen van kunnen leren?

En willen andere organisaties daar wel van leren? Want misschien betekent het wel dat ze dan hun aanpak moeten veranderen.

Dat blijkt dat het succes van Jeugdland is dat er Samen (ja met hoofdletter S) met vrijwilligers gewerkt wordt. En dat vrijwilligers een stem hebben in de dagelijkse gang van zaken.
Misschien willen organisaties helemaal niet dat er iemand anders een vinger in de pap heeft en meepraat.

Of misschien blijkt wel dat vrijwilligers bij jeugdland ook mee mogen doen met de leuke dingen en de successen vieren.
En kunnen organisaties alleen aanbieden dat men aan een vettige tafel in een verder lege kantine kan vergaderen over saaie agendapunten.

Misschien is het wel zo dat er bij Jeugdland geïnvesteerd wordt in de binding onderling en dat het teamgevoel onder de vrijwilligers aanstekelijk werkt.
En misschien wil je als organisatie niet die investering doen of die ruimte geven voor die binding en heb je liever dat vrijwilligers netjes volgens hun rooster hun taken afwerken.

Zelf ben ik geen vrijwilliger bij Jeugdland. Niet geweest ook. Ik weet dus niet hoe het eraan toe gaat. Hoe je als vrijwilliger mee doet en of mijn hypotheses kloppen. Geen benul.

Maar misschien word ik wel vrijwilliger. Ergens trekt het me enorm. Misschien neem de ik uitnodiging van vanochtend wel aan en ga ik een volgende keer ook mee doen. Ik stel me voor dat we dan bekijken waar de behoeften van Jeugdland aansluiten bij wat ik kan. Zo kan Jeugdland gebruik maken van een vrijwilliger die met plezier werkt.

En ja, ik denk dat het zo werkt. Dat vrijwilligers er doen wat ze goed kunnen. En dat ze dat doen met plezier. Want dat straalt Jeugdland uit. Iedereen werkt er met plezier aan een topweek. Plezier voor zichzelf en plezier voor de kinderen van ons dorp.

Jeugdland = plezier

Jeugdlanders, ik neem mijn petje voor jullie af en wens dat jullie andere organisaties zullen inspireren!