Hee, moeder die het even niet meer weet…

​Stop er nou mee

Met jezelf voor de gek houden
Met elkaar voor de gek te houden

Met alleen maar zeggen hoe mooi het is sinds hij of zij in je leven is
Met ah en oh bij alles wat er gebeurt
Met die dankbaarheid voor dit kind in jouw leven
Want jij wilde dat kind toch?​​

Door jou is hij hier
Jij zou hem toch die gelukkige jeugd bezorgen?
Zonder in de valkuilen van jouw ouders te stappen?
Zonder jou was hij nu niet boos/verdrietig/bang/onzeker/ziek etc geweest
Dus jij moet het dan ook oplossen.

Jouw kind mag het aan niets ontbreken. Laat staan dat hij mag lijden.
Hij is weerloos en ondergaat ook weerloos wat jij in zijn leven brengt.
Hij is zuiver een product van jouw inzet of gebrek daaraan.

Not!

Wake up.

Die eenzijdige kijk, het is n val
Het is niet waar en het zet je knel.

Laat los die illusie.

Geef ook ruimte aan die andere kant
Die van, nu even niet
Van, uit mijn gezicht
Van, ik kan het niet meer
Van, jouw lelijke gedachten die je een gruwelijk schuldgevoel opleveren

Toon respect.

Zeg het als je moe bent.
Zeg het als je boos bent.
Zeg het als het teveel is.
Als je op bent.
Als je even niet meer kunt.
Zeg het.
Wees eerlijk en zeg het tegen jezelf. Zeg het tegen hem.

En laat daarmee zien welk mens je bent.
Geef hem een kijkje in jouw binnenste.
Dat o zo lijkt op zijn binnenste.
Hij die ook wel eens moe is.
Boos is.
In de war is.
Voor wie het ook wel eens te veel is.

Hij die tegen jou op kijkt.
Hij die niet kon zien dat jij ook een kwetsbaar, rauw binnenste hebt.
Hij die denkt dat jij hem daarom niet begrijpt en alleen zijn zonnige kant wilt kennen.
Hij die zijn donkere kant vruchteloos probeert te verstoppen om jou te plezieren.

Zie hem voor wie hij is. Zie jezelf voor wie je bent.

2 complete mensen.

PS: Dit blog is voor een moeder vanwege haar rollende tranen. Tis ook voor andere moeders, vaders en opvoeders.