Ik als nederige sollicitant

Een kleine ambitieuze organisatie met interessante werkzaamheden voor 8 uur per week. Dat paste perfect naast wat ik al doe!

Het eerste telefonische contact verliep prettig.

Een briefje eraan wagen kon geen kwaad, dacht ik zo.

De uitnodiging voor het kennismakingsgesprek verscheen als vanzelfsprekend in mijn email. Er zou een half uur beschikbaar zijn voor dit gesprek.

Informatie

Anderhalve week later klopte ik aan en spraken we.

Met zijn 3-en.

2 van hen.
1 van mij.

Een rasecht sollicitatiegesprek.
Met vragen over mijn vaardigheden. Over mijn professionele geschiedenis.
Met informatie over de organisatie en de ontstaansgeschiedenis ervan.

En na 17 minuten stond ik weer buiten.

Raggen

Met een vreemd gevoel.

Het gevoel dat er iets niet klopte. Ik ging twijfelen aan mijzelf. Had ik wel het juiste gezegd en had ik het gesprek niet veel beter moeten voorbereiden?

Die gedachten heb ik inmiddels laten varen want dat was het niet.

Wat er niet klopte is dat er geen contact was tussen ons 3. Het was raggen.
Het was een mondelinge enquête. Er was geen (tijd voor?) verbinding. Geen nieuwsgierigheid naar de mensen achter de functies. Van beide kanten niet.

Ik liet me (ver)leiden om in het gesprek vooral te antwoorden. Om het over me heen te laten komen. Om mijn natuurlijke houding, om te willen weten wat mensen drijft, op non actief te zetten. In plaats daarvan zette ik, in de eerste minuten in het gesprek, de pet van nederige sollicitant op.

Van mens tot mens

En dat terwijl ik me vooraf nog zo had voorgenomen dat dat niet zou gebeuren. Het zou een gelijkwaardig gesprek zijn zoals met alle andere potentiële klanten en samenwerkingspartners. Een gesprek van mens tot mens. In alle rust. Om te onderzoeken of we bij elkaar passen. Om te horen wie de ander is. Om te merken of we ons prettig voelen bij elkaar.

Ja natuurlijk, ook in zo’n gesprek wordt informatie uitgewisseld. Al blijft informatie over de ander ondergeschikt aan het gevoel met de ander. En informatie wordt gedeeld op het moment dat dat past. Als er van beide kanten sprake is van voldoende veiligheid en vertrouwen.

Maar zo was deze keer niet voor mij. Het was scheef.

En zo was ook de email die avond, over de eenzijdig gemaakte keuze, helemaal prima.